Θυμάσαι?

Φορούσα κόκκινο παλτό και την λάμψη των είκοσι χρόνων μου στα μάτια.

Μια θλίψη όμως σκίαζε το βλέμμα μου, έτσι μου'  λεγες..

Τι θλίψη μπορούν άραγε να κουβαλούν τα είκοσι χρόνια?

Όνειρα, λέξεις, ελπίδες, πετάχτηκαν στα σκουπίδια, μαζί με τη ζωή, μαζί με τη ζωή μου,

που άφησα στα πόδια σου και την παραμέρισες για να περάσεις!!

Θυμάσαι?

Ο πόνος έγινε θηρίο μαζί με το θυμό, αγρίμια που όρμησαν να με κατασπαράξουν,

πόση δύναμη μπορεί να έχει μια καρδιά είκοσι χρόνων για να μπορέσει, πόση τόλμη για να διεκδικήσει?

Δεν μπόρεσα, δεν ήμουν αρκετή...

Θυμάσαι?

Το κόκκινο παλτό μου, έγινε ένας κόκκινος χείμμαρος για να με πνίξει και εγω άπλωσα τα χέρια, 

στο πρώτο σωσσίβιο, για να σωθώ, για να βγω στη στεριά και ν'ανασάνω.

Και το σωσσίβιο έγινε θηλιά και η στεριά, η ξέρα που έριξα το κορμί μου για να ξαποστάσει!!

Και έτσι απέμεινα ναυαγός της δικής μου ζωής, ν' αγναντεύω τα όνειρά μου να ξεμακραίνουν,

μαύρα θαλασσοπούλια που κάνουν θρήνο τις ελπίδες μου και που τρέφονται απ΄τα απομεινάρια

της ζωής μου.

Της ζωής που αρνήθηκα, της ζωής που φοβήθηκα, της ζωής που δεν έζησα....

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΜΟΝΟ!!

Δυο μέρες μόνο!!

Πως να χωρέσει μια ζωή σε δυο μέρες μόνο!

Να σταματήσει ο χρόνος και τα δευτερόλεπα να γίνουν μέρες,τα λεπτά χρόνια!

Τα χρόνια που έζησα μακριά σου,τις μέρες που ξημέρωσαν έχοντας στο προσκεφάλι μου ,

μόνο την εικόνα σου.

Δυο νύχτες μόνο!!

Πως να χωρέσει μια ζωή σε δυο νύχτες μόνο!!

Να σταματήσει ο χρόνος ,να με κοιτάς κα να λειώνω στο βλέμμα σου, να μαντεύω τα λόγια που δε

τόλμησες ποτέ να ξεστομίσεις, να μ'αγγίζεις κια να ξέρω ότι το κορμί μου σε ήξερε απο πάντα.

Έχουν μνήμη οι αισθήσεις λένε κι εγώ χρόνια τώρα ζω με την αίσθηση της μυρωδιά σου πάνω μου,

λες και με στοίχειωσες , να σ'αναζητά το κορμί μου , πέρα από κάθε λογική, να με δυναστεύει η μορφή σου.

Προσπάθησα να σε ξορκίσω, να΄ξερες πόσο, να διώξω απο πάνω μου τα διίχτυα σου,

που χρόνια τώρα η απουσία σου μου έπλεκε.

Ήταν απίστευτη η δύναμη της όμως, μεγαλύτερη και από την παρουσία σου, εκεί να με κατασκοπεύει,

να με διαβάλλει, να μ'ελέγχει.

Προσπάθησα να σε ξορκίσω , με όλους τους τρόπους, μάταια όμως, ακολούθησα τα βήματά σου και έτρεξα ξοπίσω σου, ακολούθησα τα χνάρια της δικής σου ζωής και βρέθηκα δίπλα σου,

να έχω κάνει τα λάθη σου, λάθη μου, τις επιλογές σου, επιλογές μου, τ'αδιέξοδα σου, αδιέξοδα μου!!

Και τώρα τι?

Μην με ρωτάς δεν ξέρω, δεν ξέρω πια ,ποιό μαχαίρι θα κόψει το γόρδιο δεσμό, πιο μουσκεμένο με ροδόνερο μαντήλι θ΄απαλύνει τις πληγές μου.

Δεν ξέρω και ούτε θέλω να μάθω ποτέ!!